Aspecten van rubberformule
Rubber compounds zijn veel complexer dan kunststof en metaallegeringen. Ze zijn niet gestandaardiseerd, maar zijn onderworpen naar een uniek recept. Gebruikers kunnen hierdoor de ingrediënten niet specifiëren, de focus ligt daardoor eerder op de eigenschappen van het rubber en de vereiste goedkeuringen voor de eigenlijke toepassing van het rubberartikel.
In principe bestaat elke rubbercompound uit een polymeer, vulstof, weekmaker en een vernetting systeem. Daarnaast kunnen antidegradanten, verwerkingshulpmiddelen en functionele componenten worden toegevoegd. Het polymeer levert de belangrijkste rubberkenmerken, en is afhankelijk van de chemische structuur.
Bestanddeel 1: polymeer
In dit voorbeeld hebben we EPDM gekozen. Drie monomeren worden gecombineerd in ketens, waarbij je kunt variëren in ketenlengten, vertakkingsgraad en de verhouding van monomeren. Al deze parameters zijn van doorslaggevend belang voor de kenmerken zoals, trek - en scheursterkte, blijvende vormverandering etc.
Bestanddeel 2: vulstof
De tweede stap in het proces is de keuze van de vulstoffen. De meest toegepaste vulstof is roet. Het verbetert de trek- en scheursterkte, is bepalend voor de flexibiliteit, thermische en geleidende eigenschappen. Afhankelijk van de structuur kan een roetsoort de eigenschappen van het rubbercompoud aanzienlijk veranderen.
Naast diversen roetsoorten zijn er een aantal "witte vulstoffen" zoals siliciumdioxide of silica, krijt en klei. Over het algemeen verzwakken deze vulstoffen de eigenschappen van het rubber compound.Ze zijn inactief.
Bestanddeel 3: weekmakers
De hoeveelheid weekmakers bepaalt o.a. de hardheid en zorgt voor een betere verwerkbaarheid van het rubbercompound. Voor EPDM zijn verschillende weekmakers mogelijk, waarbij minerale olie in de meest gebruikte is.
Bestanddeel 4: vernetten
Als laatste in het proces is het vernettingssysteem. Voor EPDM zijn er twee relevante componenten: zwavel en peroxide. Zwavel zorgt voor een snellere vernetting, terwijl peroxide een positieve bijdrage levert als het gaat over; blijvende vormverandering , smaak en geur vermindering en de thermische eigenschappen. Na het vulkaniseren vindt bij peroxidevernetting een post-uitharding plaats. Ongewenste reactieproducten worden verwijderd en de eigenschappen van het rubber-compound verbeterd.
Bestanddeel 5: proceshulpmiddelen
Zoals eerder vermeld is het mogelijk om andere functionele componenten toe te voegen aan het rubbercompound. Zoals b.v. proceshulpmiddelen. Deze zorgen niet alleen voor een snelle en makkelijke e matrijslossing , maar ook voor betere vloeieigenschappen. Het verandert ook vaak het oppervlak van het rubberartikel ten gunste van de wrijvingsweerstand ,betere reiniging en heeft betere optische effect. Echter, vooral in drinkwatertoepassingen, kunnen proceshulpmiddelen ervoor zorgen dat micro-organismen groeien op het rubber en biofilms opbouwen wat kan leiden tot hygiënische problemen.
Bestanddeel 6: antidegradanten
Antidegradanten worden voornamelijk gebruikt om splitsing van het polymeer te voorkomen wanneer die dubbele bindingen bevat, zoals in NBR. Voor EPDM zijn ze niet vereist omdat het polymeer zelf geen dubbele bindingen bevat.
Antidegradanten kunnen worden opgesplitst in twee groepen: antiozonanten en antioxidanten. Ze variëren van eenvoudige wax tot zeer complexe organische moleculen.
Bij het gebruik van chemicaliën moet men altijd zeer zorgvuldig te werk gaan. Niet alleen de functionaliteit van het product is belangrijk maar zeker ook de impact op de gezondheid en het milieu. Een groot aantal rubberchemicaliën voor technische toepassingen zoals banden, slangen en riemen in de auto-industrie zou een groot probleem veroorzaken bij gebruik in de voedingsindustrie, gezondheidszorg en drinkwatertoepassingen.
Onafhankelijke keuringen
Daarom hebben onafhankelijke keuringsinstanties positieve en negatieve lijsten gepubliceerd, die door zowel door ons intern als door externe instanties nauwgezet opgevolgd en gecontroleerd worden.
